Gecenin zifiri karanlığında,Bir ben bir sokak lambası.Bitmeyen uçsuz bucaksız yolda eşlik eden,Tozlu kaldırım taşı.
Sâhi, neyin?
Arka planda Mozart, Beethoven gibi büyük sanatçıların eserleri çalıyor. Ruhum bi’ hoş oluyor böyle anlarda. İstemsizce umut ve hüznün bir arada olduğu duygu karmaşası içinde kayboluyorum. Parça Piano Sonata No.14. Dinlerken bilinçaltımda varoluşsal kaygı ve boşluğu sorgulamaktan alı koyamıyorum kendimi. Gerçi çok da yapamıyorum bunu son zamanlar.
Gelecek Saygıyla Gelecek | Trafikte Saygı
Gözlerim boğucu odanın karanlığında sürekli dolaşıyor. Görmeyi hiç istemediğim yer, tozdan zor seçilen anı albümüm. Görmemeliyim. Çünkü anılarımın derinliğini uyaran sinirlerim geriliyor, bedenimin dışına uzanmaya çalışıyor. Duyularım beynimdeki gürültünün içinde sarhoşlukla kıpırdıyor ve zihnimde canlanan hatıraların hepsi kaçınılmaz olan o altüst edici boşluğa doğru ilerliyor.
Gizemli Kuşun Kanadında
Güneş;elini ayağını yavaşça çekmeye başlamış,morla karışmış turunculuğunun yerini, yıldızlarla kuşatılmış, lacivertimsi bir gökyüzüne bırakmıştı. Sokak sessizdi. Kimseler yoktu.
