Boşlukta Yol Almak

Zaman kendi içinde bükülüyor, farklı boyutlar oluşturuyor zihnimin içinde. Akrep ve yelkovan ile birlikte, aklımdaki düşünceler de sonsuzluğa akıyor. Tuhaf düşünceler silsilesi, yalnızlığımın mütemadi tenhalığıyla alay edercesine kafamı kurcalamaya devam ederken, akıp giden zamanla birlikte uzay-zamanda yol alan sıradan birisi olduğum aklıma geliyor.

Onlar.

Gıcırdayan bodrum kapısını yavaşça aralayarak açtı. Soğuktan titreyen çelimsiz ayakları rüzgarın yaladığı merdivenlerin yolunu tuttu. Hafif ağırlıktaki kaset çalarıyla güçle tırmanıp; pek, hatta hiç uğranmayan evin çatısına ulaştı. O anda dünyayı algılamaya çalışan buğulu kahverengi boncuk gözleri sonuna kadar açıldı. Gördüğü muazzam manzara karşısında bir şeyler söylemek yerine susmayı tercih etti. Güneşin, dünyadan elini ayağını …