Deneme, Sanat

Gecenin Aydınlığı

Gecenin zifiri karanlığında,
Bir ben bir sokak lambası.
Bitmeyen uçsuz bucaksız yolda eşlik eden,
Tozlu kaldırım taşı.

Gece kadar sessiz,
Senin kadar yalnızım.
Seni sadece ben anlarım,
Sokak lambası…

Ayağımın ucunda bir çakıl taşı,
O da oldu bana yol arkadaşı.
Hiç bitmez mi bu geceler,
Sen sönmeyince sokak lambası?

Gözlerimde uyku,
Aklımda küçük bir sevgi umudu.
Sen kendin ol!
Geceye inat sönme sokak lambası…

(6. sınıftan yani 11. yaşımdan kalma bir şiir. Paylaşmak istedim.)

Bunları da okumalısın!

6 Yorumlar

  1. erdem gökdemir says:

    bayıldım.

    1. teşekkür ediyorum. 🙂

  2. umarım 11 yaşında bu şiiri yazdıracak olgunluğa, edebi dile sahipsindir diye ortaya çıkmıştır bu güzel şiir, umarım o sıralar içinde bulunduğun duygudurumuyla ilgili değildir ve umarım hiç böyle şiirler yazacak duygudurumuna sahip olmadan sadece kelimeleri güzel kullanarak böyle şiirler yazmaya devam edersin, sevgiler Berna.

    1. çok teşekkür ederim, sevgiler.

    1. Teşekkür ederim. 🙂

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir